Ιωήλ

ΙΩΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Α

 1 ΛΟΓΟΣ Κυρίου, ος εγενήθη προς Ιωήλ τον του Βαθουήλ. 2 Ακούσατε ταύτα, οι πρεσβύτεροι, και ενωτίσασθε, πάντες οι κατοικούντες την γην. ει γέγονε τοιαύτα εν ταις ημέραις υμών ή εν ταις ημέραις των πατέρων υμών; 3 υπέρ αυτών τοις τέκνοις υμών διηγήσασθε, και τα τέκνα υμών τοις τέκνοις αυτών, και τα τέκνα αυτών εις γενεάν ετέραν. 4 τα κατάλοιπα της κάμπης κατέφαγεν η ακρίς, και τα κατάλοιπα της ακρίδος κατέφαγεν ο βρούχος, και τα κατάλοιπα του βρούχου κατέφαγεν η ερυσίβη. 5 εκνήψατε, οι μεθύοντες, εξ οίνου αυτών και κλαύσατε· θρηνήσατε, πάντες οι πίνοντες οίνον εις μέθην, ότι εξήρθη εκ στόματος υμών ευφροσύνη και χαρά. 6 ότι έθνος ανέβη επί την γην μου ισχυρόν και αναρίθμητον, οι οδόντες αυτού, οδόντες λέοντος, και αι μύλαι αυτού σκύμνου. 7 έθετο την άμπελόν μου εις αφανισμόν και τας συκάς μου εις συγκλασμόν· ερευνών εξηρεύνησεν αυτήν και έρριψεν, ελεύκανε τα κλήματα αυτής. 8 θρήνησον προς με υπέρ νύμφην περιεζωσμένην σάκκον επί τον άνδρα αυτής τον παρθενικόν.
9 εξήρται θυσία και σπονδή εξ οίκου Κυρίου. πενθείτε, οι ιερείς οι λειτουργούντες θυσιαστηρίω Κυρίου, 10 ότι τεταλαιπώρηκε τα πεδία· πενθείτω η γη, ότι τεταλαιπώρηκε σίτος, εξηράνθη οίνος, ωλιγώθη έλαιον. 11 εξηράνθησαν γεωργοί· θρηνείτε, κτήματα, υπέρ πυρού και κριθής, ότι απόλωλε τρυγητός εξ αγρού· 12 η άμπελος εξηράνθη, και αι συκαί ωλιγώθησαν· ρόα και φοίνιξ και μήλον και πάντα τα ξύλα του αγρού εξηράνθησαν, ότι ήσχυναν χαράν οι υιοί των ανθρώπων. 13 περιζώσασθε και κόπτεσθε, οι ιερείς, θρηνείτε οι λειτουργούντες θυσιαστηρίω· εισέλθετε υπνώσατε εν σάκκοις λειτουργούντες Θεω, ότι απέσχηκεν εξ οίκου Θεού υμών θυσία και σπονδή. 14 αγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, συναγάγετε πρεσβυτέρους πάντας κατοικούντας γην εις οίκον Θεού υμών και κεκράξετε προς Κύριον εκτενώς· 15 οίμοι, οίμοι, οίμοι εις ημέραν, ότι εγγύς η ημέρα Κυρίου και ως ταλαιπωρία εκ ταλαιπωρίας ήξει. 16 κατέναντι των οφθαλμών υμών βρώματα εξωλοθρεύθη, εξ οίκου Θεού υμών ευφροσύνη και χαρά. 17 εσκίρτησαν δαμάλεις επί ταις φάτναις αυτών, ηφανίσθησαν θησαυροί, κατεσκάφησαν ληνοί, ότι εξηράνθη σίτος. 18 τι αποθήσομεν εαυτοίς; έκλαυσαν βουκόλια βοών, ότι ουχ υπήρχε νομή αυτοίς, και τα ποίμνια των προβάτων ηφανίσθησαν. 19 προς σε, Κύριε, βοήσομαι, ότι πυρ ανήλωσε τα ωραία της ερήμου, και φλόξ ανήψε πάντα τα ξύλα του αγρού· 20 και τα κτήνη του πεδίου ανέβλεψαν προς σε, ότι εξηράνθησαν αφέσεις υδάτων και πυρ κατέφαγε τα ωραία της ερήμου.

 ΙΩΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Β

 1 ΣΑΛΠΙΣΑΤΕ σάλπιγγι εν Σιών, κηρύξατε εν όρει αγίω μου, και συγχυθήτωσαν πάντες οι κατοικούντες την γην, διότι πάρεστιν ημέρα Κυρίου, ότι εγγύς, 2 ημέρα σκότους και γνόφου, ημέρα νεφέλης και ομίχλης. ως όρθρος χυθήσεται επί τα όρη λαός πολύς και ισχυρός· όμοιος αυτω ου γέγονεν από του αιώνος και μετ ‘ αυτόν ου προστεθήσεται έως ετών εις γενεάς γενεών. 3 τα έμπροσθεν αυτού πυρ αναλίσκον, και τα οπίσω αυτού αναπτομένη φλόξ· ως παράδεισος τρυφής η γη προ προσώπου αυτού, και τα όπισθεν αυτού πεδίον αφανισμού, και ανασωζόμενος ουκ έσται αυτω. 4 ως όρασις ίππων η όψις αυτών, και ως ιππείς ούτως καταδιώξονται· 5 ως φωνή αρμάτων επί τας κορυφάς των ορέων εξαλούνται και ως φωνή φλογός πυρός κατεσθιούσης καλάμην και ως λαός πολύς και ισχυρός παρατασσόμενος εις πόλεμον. 6 από προσώπου αυτού συντριβήσονται λαοί, παν πρόσωπον ως πρόσκαυμα χύτρας. 7 ως μαχηταί δραμούνται και ως άνδρες πολεμισταί αναβήσονται επί τα τείχη, και έκαστος εν τη οδω αυτού πορεύσεται, και ου μη εκκλίνουσι τας τρίβους αυτών, 8 και έκαστος από του αδελφού αυτού ουκ αφέξεται, καταβαρυνόμενοι εν τοις όπλοις αυτών πορεύσονται και εν τοις βέλεσιν αυτών πεσούνται και ου μη συντελεσθώσι. 9 της πόλεως επιλήψονται και επί των τειχέων δραμούνται και επί τας οικίας αναβήσονται και δια θυρίδων εισελεύσονται ως κλέπται. 10 προ προσώπου αυτών συγχυθήσεται η γη και σεισθήσεται ο ουρανός, ο ήλιος και η σελήνη συσκοτάσουσι, και τα άστρα δύσουσι το φέγγος αυτών. 11 και Κύριος δώσει φωνήν αυτού προ προσώπου δυνάμεως αυτού, ότι πολλή εστι σφόδρα η παρεμβολή αυτού, ότι ισχυρά έργα λόγων αυτού· διότι μεγάλη η ημέρα Κυρίου, επιφανής σφόδρα, και τις έσται ικανός αυτη; 12 και νυν λέγει Κύριος ο Θεός υμών· επιστράφητε προς με εξ όλης της καρδίας υμών και εν νηστεία και εν κλαυθμω και εν κοπετω· 13 και διαρρήξατε τας καρδίας υμών και μη τα ιμάτια υμών και επιστράφητε προς Κύριον τον Θεόν υμών, ότι ελεήμων και οικτίρμων εστί, μακρόθυμος και πολυέλεος και μετανοών επί ταις κακίαις. 14 τις οίδεν ει επιστρέψει και μετανοήσει και υπολείψεται οπίσω αυτού ευλογίαν και θυσίαν και σπονδήν Κυρίω τω Θεω υμών; 15 σαλπίσατε σάλπιγγι εν Σιών, αγιάσατε νηστείαν, κηρύξατε θεραπείαν, 16 συναγάγετε λαόν, αγιάσατε εκκλησίαν, εκλέξασθε πρεσβυτέρους, συναγάγετε νήπια θηλάζοντα μαστούς, εξελθέτω νυμφίος εκ του κοιτώνος αυτού και νύμφη εκ του παστού αυτής. 17 ανά μέσον της κρηπίδος του θυσιαστηρίου κλαύσονται οι ιερείς οι λειτουργούντες τω Κυρίω και ερούσι· φείσαι, Κύριε, του λαού σου και μη δως την κληρονομίαν σου εις όνειδος του κατάρξαι αυτών έθνη, όπως μη είπωσιν εν τοί έθνεσι· που εστιν ο Θεός αυτών; - 18 Και εζήλωσε Κύριος την γην αυτού και εφείσατο του λαού αυτού. 19 και απεκρίθη Κύριος και είπε τω λαω αυτού· ιδού εγώ εξαποστέλλω υμίν τον σίτον και τον οίνον και το έλαιον, και εμπλησθήσεσθε αυτών, και ου δώσω υμάς ουκέτι εις ονειδισμόν εν τοις έθνεσι· 20 και τον από Βορρά εκδιώξω αφ ‘ υμών και εξώσω αυτόν εις γην άνυδρον και αφανιώ το πρόσωπον αυτού εις την θάλασσαν την πρώτην και τα οπίσω αυτού εις την θάλασσαν την εσχάτην, και αναβήσεται η σαπρία αυτού, και αναβήσεται ο βρόμος αυτού, ότι εμεγάλυνε τα έργα αυτού. 21 θάρσει, γη, χαίρε και ευφραίνου, ότι εμεγάλυνε Κύριος του ποιήσαι. 22 θαρσείτε, κτήνη του πεδίου, ότι βεβλάστηκε τα πεδία της ερήμου, ότι ξύλον ήνεγκε τον καρπόν αυτού, συκή και άμπελος έδωκαν την ισχύν αυτών. 23 και τα τέκνα Σιών, χαίρετε και ευφραίνεσθε επί τω Κυρίω Θεω υμών, διότι έδωκεν υμίν τα βρώματα εις δικαιοσύνην και βρέξει υμίν υετόν πρώϊμον και όψιμον καθώς έμπροσθεν. 24 και πλησθήσονται αι άλωνες σίτου, και υπερεκχυθήσονται αι ληνοί οίνου και ελαίου. 25 και ανταποδώσω υμίν αντί των ετών ων κατέφαγεν η ακρίς και ο βρούχος και η ερυσίβη και η κάμπη, η δύναμίς μου η μεγάλη, ην εξαπέστειλα εις υμάς. 26 και φάγεσθε εσθίοντες και εμπλησθήσεσθε και αινέσετε το όνομα Κυρίου του Θεού υμών, α εποίησε μεθ ‘ υμών εις θαυμάσια, και ου μη καταισχυνθή ο λαός μου εις τον αιώνα· 27 και επιγνώσεσθε ότι εν μέσω του Ισραήλ εγώ ειμι, και εγώ Κύριος ο Θεός υμών, και ουκ έστιν έτι πλήν εμού, και ου μη καταισχυνθώσιν έτι ο λαός μου εις τον αιώνα.

 ΙΩΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Γ

 1 ΚΑΙ έσται μετά ταύτα και εκχεώ από του πνεύματός μου επί πάσαν σάρκα, και προφητεύσουσιν οι υιοί υμών και αι θυγατέρες υμών, και οι πρεσβύτεροι υμών ενύπνια ενυπνιασθήσονται, και οι νεανίσκοι υμών οράσεις όψονται· 2 και επί τους δούλους μου και επί τας δούλας μου εν ταις ημέραις εκείναις εκχεώ από του πνεύματός μου. 3 και δώσω τέρατα εν ουρανω και επί της γης, αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού· 4 ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πριν ελθείν την ημέραν Κυρίου την μεγάλην και επιφανή. 5 και έσται, πας, ος αν επικαλέσηται το όνομα Κυρίου, σωθήσεται· ότι εν τω όρει Σιών και εν Ιερουσαλήμ έσται ανασωζόμενος, καθότι είπε Κύριος, και ευαγγελιζόμενοι, ους Κύριος προσκέκληται.

 ΙΩΗΛ

 ΚΕΦΑΛΑΙΟΝ Δ

 1 ΟΤΙ ιδού εγώ εν ταις ημέραις εκείναις και εν τω καιρω εκείνω, όταν επιστρέψω την αιχμαλωσίαν Ιούδα και Ιερουσαλήμ, 2 και συνάξω πάντα τα έθνη και κατάξω αυτά εις την κοιλάδα Ιωσαφάτ και διακριθήσομαι προς αυτούς εκεί υπέρ του λαού μου και της κληρονομίας μου Ισραήλ, οί διεσπάρησαν εν τοις έθνεσι· και την γην μου καταδιείλαντο 3 και επί τον λαόν μου έβαλον κλήρους και έδωκαν τα παιδάρια πόρναις και τα κοράσια επώλουν αντί του οίνου και έπινον. 4 και τι υμείς εμοί, Τύρος και Σιδών και πάσα Γαλιλαία αλλοφύλων; μη ανταπόδομα υμείς ανταποδίδοτέ μοι; ή μνησικακείτε υμείς επ ‘ εμοί οξέως; και ταχέως ανταποδώσω το ανταπόδομα υμών εις κεφαλάς υμών, 5 ανθ ‘ ων το αργύριόν μου και το χρυσίον μου ελάβετε και τα επίλεκτά μου τα καλά εισηνέγκατε εις τους ναούς υμών 6 και τους υιούς Ιούδα και τους υιούς Ιερουσαλήμ απέδοσε τοις υιοίς των Ελλήνων, όπως εξώσητε αυτούς εκ των ορίων αυτών. 7 και ιδού εγώ εξεγείρω αυτούς εκ του τόπου, ου απέδοσθε αυτούς εκεί, και ανταποδώσω το ανταπόδομα υμών εις κεφαλάς υμών 8 και αποδώσομαι τους υιούς υμών και τας θυγατέρας υμών εις χείρας των υιών Ιούδα, και αποδώσονται αυτούς εις αιχμαλωσίαν εις έθνος μακράν απέχον, ότι Κύριος ελάλησε. - 9 Κηρύξατε ταύτα εν τοις έθνεσιν, αγιάσατε πόλεμον, εξεγείρατε τους μαχητάς, προσαγάγετε και αναβαίνετε, πάντες άνδρες πολεμισταί. 10 συγκόψατε τα άροτρα υμών εις ρομφαίας και τα δρέπανα υμών εις σειρομάστας· ο αδύνατος λεγέτω ότι ισχύω εγώ. 11 συναθροίζεσθε και εισπορεύεσθε, πάντα τα έθνη κυκλόθεν, και συνάχθητε εκεί· ο πραϋς έστω μαχητής. 12 εξεγειρέσθωσαν και αναβαινέτωσαν πάντα τα έθνη εις την κοιλάδα Ιωσαφάτ, διότι εκεί καθιώ του διακρίναι πάντα τα έθνη κυκλόθεν. 13 εξαποστείλατε δρέπανα, ότι παρέστηκεν ο τρυγητός· εισπορεύεσθε, πατείτε, διότι πλήρης η ληνός· υπερεκχείτε τα υπολήνια, ότι πεπλήθυνται τα κακά αυτών. 14 ήχοι εξήχησαν εν τη κοιλάδι της δίκης, ότι εγγύς ημέρα Κυρίου εν τη κοιλάδι της δίκης. 15 ο ήλιος και η σελήνη συσκοτάσουσι, και οι αστέρες δύσουσι φέγγος αυτών. 16 ο δε Κύριος εκ Σιών ανακεκράξεται και εξ Ιερουσαλήμ δώσει φωνήν αυτού, και σεισθήσεται ο ουρανός και η γη· ο δε Κύριος φείσεται του λαού αυτού, και ενισχύσει τους υιούς Ισραήλ. 17 και επιγνώσεσθε, διότι εγώ Κύριος ο Θεός υμών ο κατασκηνών εν Σιών όρει αγίω μου· και έσται Ιερουσαλήμ αγία, και αλλογενείς ου διελεύσονται δι ‘ αυτής ουκέτι. 18 και έσται εν τη ημέρα εκείνη αποσταλάξει τα όρη γλυκασμόν, και οι βουνοί ρυήσονται γάλα, και πάσαι αι αφέσεις Ιούδα ρυήσονται ύδατα, και πηγή εξ οίκου Κυρίου εξελεύσεται και ποτιεί τον χειμάρρουν των σχοίνων. 19 Αίγυπτος εις αφανισμόν έσται, και η Ιδουμαία εις πεδίον αφανισμού έσται εξ αδικιών υιών Ιούδα, ανθ ‘ ων εξέχεαν αίμα δίκαιον εν τη γη αυτών. 20 η δε Ιουδαία εις τον αιώνα κατοικηθήσεται και Ιερουσαλήμ εις γενεάς γενεών. 21 και εκζητήσω το αίμα αυτών και ου μη αθωώσω, και Κύριος κατασκηνώσει εν Σιών.

Kindly Bookmark this Post using your favorite Bookmarking service:
!-